Η παραγωγή υφαντών/υφασμάτων στον αρχαίο οικισμό στο Καραμπουρνάκι τεκμηριώνεται από την παρουσία τουλάχιστον 150 υφαντικών βαρών και περισσότερων από 70 σφονδυλιών, τα οποία προέρχονται από ανασκαφικά στρώματα που χρονολογούνται στην Αρχαϊκή και πρώιμη Κλασική περίοδο. Το μέγεθος των υφαντικών βαρών ποικίλει σημαντικά, απο 14 γρ. έως 2 κιλά (τα πιο βαριά υφαντικά βάρη πιθανώς δεν χρησιμοποιούνταν για ύφανση σε αργαλειό), όμως τα περισσότερα είναι σχετικά ελαφριά, ανάμεσα στα 60 και τα 145 γρ. Με τη χρήση αυτών των εργαλείων, οι κάτοικοι του οικισμού στο Καραμπουρνάκι είχαν τη δυνατότητα να γνέθουν και να υφαίνουν διαφορετικές κλωστές και υφάσματα, λεπτά και χοντρά. Τα πιο συνηθισμένα υφαντικά βάρη που απαντώνται είναι οι πυραμοειδείς αγνύθες (42%) και τα πηνία (31%), υπάρχουν όμως και σχήματα που συναντώνται πιο σπάνια, όπως κωνικές αγνύθες, υφαντικά βάρη με μορφή δίσκου και “αχλαδόσχημα” υφαντικά βάρη. Μερικά από αυτά τα σχήματα απαντώνται σε όλο το Αιγαίο και την ευρεία περιοχή της Μεσογείου, ενώ άλλα σχήματα εμφανίζονται πιο συχνά στο Βορειοδυτικό Αιγαίο και την Νότια Βαλκανική Χερσόνησο. Σε κάποιες περιπτώσεις τα υφαντικά βάρη βρέθηκαν μαζί κατά ομάδες, όπως πιθανώς είχαν αποθηκευτεί και χρησιμοποιούνταν στους αρχαίους αργαλειούς.
