Στους οικισμούς στον μυχό και την ανατολική ακτή του Θερμαϊκού κόλπου δεν έχουν βρεθεί μεγάλες ποσότητες πρωτοκορινθιακής κεραμικής. Γενικά, η εύρεση πρωτοκορινθιακών αγγείων κατά τον 7ο αι. π.Χ. στο βόρειο Αιγαίο είναι περιορισμένη, σε αντίθεση με την έντονη παρουσία τους σε περιοχές της δυτικής Ελλάδας, της νότιας Ιταλίας και της Σικελίας, όπου είχε εκδηλωθεί από νωρίς το ενδιαφέρον της Κορίνθου για την ίδρυση αποικιών και τη διακίνηση των προϊόντων της.
Παρά τον μικρό αριθμό τους, τα θραύσματα των πρωτοκορινθιακών αγγείων μαρτυρούν την πρώιμη παρουσία της Κορίνθου στο Καραμπουρνάκι, σε συνδυασμό και με τους παλιότερους κορινθιακούς εμπορικούς αμφορείς τύπου Α. Τα λίγα γραπτά αγγεία χρονολογούνται από τις αρχές του 7ου αι. π.Χ. και ανήκουν κυρίως σε κοτύλες και αρυβάλλους. Υπάρχουν, επίσης, ορισμένα θραύσματα αγγείων (αρύβαλλοι, οινοχόες), με χαρακτηριστική διακόσμηση με φολιδωτά και γλωσσωτά μοτίβα, που χρονολογούνται στη Μεταβατική περίοδο.
Πολύ περισσότερα είναι, ωστόσο, τα αγγεία που αντιπροσωπεύουν τις τρεις φάσεις (Πρώιμη, Μέση και Ύστερη) της κορινθιακής κεραμικής παραγωγής καθ’ όλη τη διάρκεια του 6ου αι. π.Χ. Ως πιο συχνά σχήματα μπορούμε να αναφέρουμε τους σφαιρικούς αρυβάλλους, τις κοτύλες και κοτυλίσκες, τις οινοχόες και τα εξάλειπτρα, ενώ υπάρχουν λίγες πυξίδες και φιάλες.
Ξεχωριστή μνεία αξίζει να κάνουμε στους κιονωτούς κρατήρες που βρέθηκαν και χρονολογούνται κυρίως στη Μέση Κορινθιακή φάση. Παρά την αποσπασματική κατάσταση των αγγείων αυτών διαπιστώνεται η καλή ποιότητα και η ποικιλία των εικονιστικών παραστάσεων που φέρουν (π.χ. γαμήλια πομπή με άρματα και πεζές θεϊκές μορφές, σκηνή συμποσίου, σκηνή μάχης, κωμαστές κ.ά.). Παρόμοιοι κρατήρες έχουν βρεθεί στην ερετριακή αποικία της Μεθώνης, στη δυτική ακτή του Θερμαϊκού κόλπου, και στον αρχαίο οικισμό της Άνω Τούμπας στη Θεσσαλονίκη.
Μία ενδιαφέρουσα ομάδα αποτελούν τα αγγεία «κορινθιακού τύπου», που θα πρέπει να υπάρχουν και σε άλλους γειτονικούς οικισμούς. Πρόκειται κυρίως για κοτύλες και οινοχόες, σπανιότερα αμφορείς, που παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες με τα αντίστοιχα κορινθιακά πρότυπα ως προς το σχήμα, τη διακόσμηση και την εικονογραφία, αλλά διαφέρουν ως προς τον πηλό τους (πορτοκαλής – ανοικτός καστανός). Ίσως κατασκευάζονταν από Κορίνθιους κεραμείς που είχαν έρθει και εργάζονταν στην περιοχή χρησιμοποιώντας τοπικούς πηλούς –μπορούμε να αναφέρουμε εδώ την Ποτίδαια, αποικία της Κορίνθου στη χερσόνησο της Κασσάνδρας Χαλκιδικής.
